Aloda
Kazara gözleriniz takılırsa benim saçma dizelerime,
Umarım endişeye kapılmazsınız bana ellerinizi uzatmaktan.
“Uzuvlarının letafeti Hint tapınaklarındaki bir rakkasenin hareketlerinin ahengini andırmaktaydı. Kıvrımlı siyah entarisi bedenine yapışmış, vücut hatlarını meydana çıkarmıştı. Bir bakışı beni kavrayışımın aciz kaldığı yerlere kadar taşımaya yetmişti.
Yüzü belleğimdeki bütün öteki yüzleri silip geçti. Yürürken caddede izini sürdüğüm tüm adımlar beni adeta Aloda’nın eteklerine sürüklemek için zamanın silici etkisine karşı direnmişlerdi.
Sanki ruhlarımız tek bir membadan sulanan çamurdan damıtılmış, Tanrı tenimize sıcaklığını verirken aynı anda bizi birbirimize yazmıştı Birbirimize aşinaydık, ancak şimdi karşılaşmıştık.”
