Apartman Boşluğu
Bu kapıyı ben kapattım. Bütün iklimlere düşmanım, bütün
dünyaya, insanlara, geceye dargınım. Ellerimi kanla yıkadım, bir tarihi çeşmeden akan irinle suladım bu kör bahçeyi. İnandığım kadar çöle, eski bir manzaranın kalbini hançerle ezdim, kırdım, kirlettim. Ve bir kıyametten diğerine ilerledim ansızın, kesilen etlerin, kopan başların çürüdüğü bu habitatta yeni canlılarla tanıştım. Dünya’nın ucuna yürüyordum işte, kesik bir namluyu alnıma dayıyordum. Biliyordum, ne korkunç bir gürültüydü kurşunla hiç tanışmamışlar için ölüm. Ve yine ne kadar tehlikeliydi renkli gözleriyle, dans pistlerinde aklımın düğümlerini çözen kadınlar.
