Kış’a
“… yanına yaklaşan taksinin çalan korna sesiyle bir an irkildi ve dünyaya düştü. Kafasını hızlı şekilde taksiye doğru çevirip, kornanın müşteri arayan bir taksiden geldiğini görünce irkilmesini yenip, el ederek taksiyi durdurdu ve taksinin arka kapısı açarak bindi.
Taksi, ailesinin evine doğru diğerken çenesi avuç içlerine yaslamış, arabanın arka camından aydınlanan göğü seyrediyordu. İçinde dolanan yine yüklü miktarda düşünce vardı.
Taksinin kendi sokaklarına girmesiyle Bulut’un anılarla yüzleşmesi bir oldu. Çenesini avucundan çekerek yanında duran çantasına elini attı ve hafifçe toparlandı.
Sessiz ve yalnız geçen bir yolculuktu onun için. Her ne kadar evi ile terminal arası uzun mesafe alsa da düşünceler eşliğinde çok kısa bir yolculuk olmuştu, zaten bir yere dönmek için çıkılan yollar bitmezdi onun için.”
