Mevlana’dan Peygamber Öyküleri
Azrail’in Görevi
Allah Hz. Adem’i (a.s) yaratacağı zaman Cebrail’e:
Git, bir avuç toprak al getir, buyurdu. Bu emri alan Cebrail derhal yeryüzüne indi, elini uzattı. Tam toprağı alacağı zaman, toprak ağlayıp yalvarmaya başladı. Toprak o kadar ağladı, o kadar yalvardı ki, Cebrail toprağı almadan geri döndü.
Bundan onra Allah Mikail’i aynı iş için gönderdi. Toprak ona da yalvardı, ağladı, gözyaşı döktü. Allah’ın adına yeminler verdi. Neticede Mikail de toprak alamadan geri döndü.
Üçüncü olarak İsrafil bu iş için yeryüzüne indi. Toprak ona da yalvararak diller döktü. O da geri dönmek mecburiyetinde kaldı.
Son olarak Azrail yeryüzüne indi. Toprak ona da yalvardı ağladı, diller döktü, fakat Azrail onu hiç dinlemedi, toprağı alarak götürdü. Bunun üzerine Allahu Teala:
Madem toprağı sen getirdin, insanoğlunun canını almaya da seni memur ettim, buyurdu.
Azrail bunun üzerine:
Yarabbi halkın tamamı bana düşman olur, benden nefret eder, diye niyaz etti.
Rabbimiz (c.c.):
Sen hiç merak etme ben çeşit çeşit hastalıklar yaratırım, hiç kimse sana düşman olmaz, buyurdu.