Pasif Devrim & İslami Muhalefetin Düzenle Bütünleşmesi
Pasif Devrim İstanbul’un bir zamanlar radikal Müslüman
ilçelerinden Sultanbeyli’nin “ılımlı İslam”a dönüşümünü
anlatıyor. Bu mahalledeki hayatın zengin bir etnografisini
sunan bu kitap İslami aktivistlerin nasıl örgütlendiklerini,
28 Şubat sürecinde nasıl geri çekildiklerini ve AKP
tarafından nasıl massedildiklerini anlatıyor. Tuğal gözlemlerini Mısır ve İran örnekleriyle de karşılaştırarak Türkiye örneğini genel tarihsel bir bağlama da oturtuyor ve İslami politikaların neden başka yerlerdeki laik
kapitalizmlere benzer bir şekilde entegre olmadığı sorusunun yanıtını arıyor.
AKP’nin aklığı nereden geliyor? Bu partiyi, kapitalizmi doğallaştıramamış diğer merkez partilerden farklı kılan ne? Cevap, partinin unutmak istiyor göründüğü
geçmişinde yatıyor. AKP, örgütçülük anlayışıyla, kadrolarıyla ve kısmen de kullandığı dille, Türkiye’de 1980’lerden sonra kapitalizme tek kitlesel direniş noktası olan İslamcılığın sistem tarafından massedilmesini sağladı. Gerçek başarısı bu. Tuğal çözümlemesinin merkezine Marksist düşünür Antonio Gramsci’nin “pasif devrim” kavramını alarak AKP hükümeti döneminde belirleyici olanın kapitalizmin doğallaşması olduğunu, bunun anamotorunun ise AKP olduğunu söylüyor.
